Kenia laatste week

Kenia 5e week waarbenjijn

Maandag 3 april.
De laatste week dat we hier zijn.
We vertrekken weer om 7.40 uur naar de Office. Daar weer wat foto's op de USB stick gezet en daarna de meeting bijgewoont. We vragen aan Catherin of ze al besproken heeft met haar collega's wat ze kunnen gebruiken voor de Office. En ze zegt dat ze graag een laptop willen hebben met meer vermogen en nieuw meubilair, event. een nieuwe tafel.
Catherin zal morgen in Mombassa een offerte laten maken voor een laptop.
Daarna met de Matatu naar Bamburi gereden om de school met het klasje met leerlingen met een beperking te ontmoeten. We maken daar een video-opname, die we in Nederland willen gebruiken als promotiemateriaal om nieuwe sponsoren te vinden voor WhyNot.
De kinderen zijn zeer enthousiast als ze ons weer zien. Ze zingen allerlei liedjes voor ons met de zeer enthousiaste schooljuf. Als we wat kleurboeken, kleurpotloden en stiften uitdelen zijn ze helemaal door het dolle heen. Om 12.00uur gaan ze weer naar huis, want ze hebben nu een maand vakantie. Mooi om te zien hoe verschillende kinderen door stoere motorboys opgehaald worden.
In Bamburi even lunchen en dan vertrekken we weer naar de Office. We horen daar de planning van de deze hele week en gaan dan naar huis. Heerlijk om een keer vroeg thuis te zijn. We zoeken verkoeling in het zwembad, want het was vandaag een ontzettend, warme en vochtige, benauwde dag. Dat komt omdat de regentijd is coming.
Na het eten komen Matilda, Stephen, Daniël en Larry nog wat sleutelhangers knopen.
Aan het eind van de avond hebben we er precies 100.
Nog even aan het verslag werken en dan naar bed.
Ondertussen zijn we erachter gekomen dat we niet van maandag op dinsdag 01.00 uur vertrekken, maar maar van zondag op maandag. Is dat balen! Een dag eerder dan we gedacht hadden.
We moeten onze planning omgooien. Maar goed dat we het nu zien!
Tot morgen!

Dinsdag 4 april.
Vanochtend iets eerder naar de Office gegaan, want de moeders met kinderen voor de fysiotherapie staan al vroeg voor de deur. Vooral vandaag, want het regent, bah.
Even bij de fysiotherapie gekeken en dan naar de school van Saidi om kleurboeken, kleurpotloden en stickers te brengen. De moeders va de fysiotherapie nemen afscheid van ons. En ja, dan wordt het emotioneel, daar komen de tranen. Deze lieve moeders met hun vreselijk gehandicapte kinderen zien we voor de laatste keer. We hebben een hele goede band met ze opgebouwd. Oh jeh! We moeten even een frisse neus halen! Maar fris is hier niet het goede woord haha.
Dan naar de school van Saidi. Zijn klas is enthousiast als ze ons weer zien en zijn blij met de kleurboeken etc. die we meebrengen.
Catherin komt terug met een offerte van de laptop die we willen schenken van het sponsorgeld wat we opgehaald hebben. Het blijkt, gezien hun discussie, een heel probleem te zijn.
Na de lunch gaan we een school bezoeken in Majaoni.
We lopen onder de was door van de buren en denken zijn we hier wel goed?
En ja we staan op een schoolplein. Ergens op de grond ligt een jongetje te slapen.
2 Kinderen van WhyNot gaan we bezoeken. Één jongetje was geboren met een open ruggetje en zijn moeder was bij de geboorte overleden. Verder waren de vorderingen van beide kinderen op school heel positief.
Voor het eten nog even rondgewandeld in een andere omgeving en toen even de pub met de Palmwijn opgezocht. Toch maar geen Palmwijn. We raken met de buurman van Stephen aan de praat en van hem proef ik een slokjes. Nee, inderdaad! De Fanta is een goede keus geweest.
Ondertussen is het hard gaan waaien. Er is een flinke regenbui op komst. Je wordt bijna gezandstraald.
En ja, een uurtje later breekt de bui los.
Na het eten aan ons verslag gewerkt en daarna ons eigen Palmwijntje gedronken.

Woensdag 5 april.
Vanochtend gewerkt op de Office en er was geen water.
Even een opzetje gemaakt met onze feedback waar Catherin om heeft gevraagd.
Daarna eindelijk naar de D-care. Al die weken schoot het erbij in. Het dagverblijf is ondergebracht bij de pastor, die zijn kerk daarvoor beschikbaar stelt.
3 Ernstig gehandicapte kinderen worden op rieten matten bezig gehouden met babyspeelgoed. Een meisje van ong. 15 jaar verstandelijk en fysiek gehandicapt. Een meisje van ong. 10 jaar, helemaal vergroeid, wezenloos en zuchtend in zichzelf gekeerd.
En een jongen, van ong. 12 jaar, helemaal vergroeid en gillend liggend op de grond. Één vrouw die dagelijks de pampers op de Office komt halen, houdt die kinderen bezig. Maar ze zijn op hun manier blij. Vooral als de zelfgemaakte sambaballen te voorschrijf gehaald worden.
Daarna weer naar de Office gelopen. Nu is daar ook geen elektriciteit. Is het misschien een idee om nu de computer in Mombasa te kopen. Het blijkt dat Catherin al in Mombasa is.
We moeten uitstappen bij de grote palmboom. Joost mag weten waar die grote palmboom is. Er zijn er zo velen. We besluiten bij de cocosnotenstraat uit te stappen en Catherin te bellen. Even later zien we haar verschijnen. Maar wat blijkt. Die computer gaan we morgen pas kopen, want er moet eerst goedkeuring zijn van Peter uit Holland zijn. Catherin wilde gewoon met ons shoppen.
Dus morgen nog een keer naar Mombasa!
Bij thuiskomst nog even bij het basketballen van Larry gekeken. Naar het strand gewandeld en 's avonds bij Matilda gegeten.

Donderdag 6 april.
Op naar de tailor (naaister) in Mtwapa. We hoeven niet voor dag en dauw op pad.
We komen Douglas tegen en hij brengt ons op de motor naar Felica.
We horen van haar dat ze niet alle producten af heeft. Oh nee hè! Moeten we morgen weer. En Matilda had nog wel gebeld!
Morgenavond gaan we met boys en Elisabeth eten en dansen in Mtwapa, we halen het dan wel op.
Daarna met de Matatu naar Saidi. Kunnen we dat zelf vinden? Ja natuurlijk kunnen we dat!
Zijn vader ziet ons van verre al aankomen. We worden hartelijk welkom geheten.Het verbaasd ons. Zijn moeder is een hele moderne vrouw. Met moderne westerse kleding en een modern kapsel.
Dan komt Saidi binnen. Zoals altijd reageert hij heel enthousiast als hij ons ziet. We worden heel lief omhelst.
We geven hem het fotolijsten met de foto waar hij samen met mij op staat. En hij vindt vindt het geweldig.
Daarna gaan we lopend naar WhyNot. Het is volgens ons niet zo ver lopen.
Op de Office is geen water en Irma besluit om naar Kejan naar de wc te gaan.Ze gaat met de motortaxi en neemt dan direct de koffer met WhyNot spullen mee.
Dat kan hier allemaal . Een grote tas voorop de tank en de koffer tussen de driver en Irma in.
Voor de lunch gaan we naar het Maasai-restaurant.
We willen de dames van WhyNot bedanken voor de mooie tijd die we met hen hebben gehad.
Heerlijk gegeten daar. Alleen niet Keniaans.Kip, Geitenvlees, ook bijzonder. Gebakken aardappelen, frietjes en heerlijke salade.
Het was reuzegezellig. We hebben zelfs gedanst op Afrikaanse muziek.
Daarna naar Mombasa gereden om de laptop voor de Office te kopen.
Het duurde ontzettend lang voordat het in die computerzaak geregeld was. Microsoft werd in die zaak direct geïnstalleerd. Nou ja direct! We hebben daar zeker 3 uur doorgebracht.
Met de Matatu naar huis was een ware dodenrit. Het was ontzettend druk op de weg en de chauffeur haalde iedere keer op het nippertje alle voorgaande auto's in. We werden aan alle kanten door elkaar geschud.
Helemaal moe en afgemat kwamen we thuis.

Vrijdag 7 april, zaterdag 8 april en zondag 9 april.
Naar de Office voor de laatste meeting en het overhandigen van de laptop. We maken daar een paar leuke foto's van voor onze gulle gevers om te laten zien wat we met hun geld gedaan hebben.
En dan.....ja dan zit ons werk in Kenia voor WhyNot erop.
Afscheid nemen is nooit leuk , maar de band die we met deze lieve mensen in 5 weken opgebouwd hebben is wel heel bijzonder. We hebben er 4 lieve vriendinnen bij gekregen. Dus je begrijpt, er vloeien heel wat traantjes.
Daarna gaan we naar Mombasa om de oude stad en Fort Jesus te bezoeken. Fort Jesus is een historisch bouwwerk uit de tijd dat de Portugezen naar Mombasa kwamen.
Nog even over de de market gelopen en dan gaan we weer terug naar Utange.
Heerlijk nog even bij het zwembad gelegen. Het voelt nu alsof we vakantie hebben.
Om onze mooie tijd hier af te sluiten geen we 's avonds met Daniël, Stephen, Larry en Elisabeth eten in Mtwapa en daarna dansen in een plaatselijke club. Leuk om het zo af te sluiten.
Zaterdag gaan we lunchen bij Catherin in Bamburi en nog even Bamburi bekijken.
Zondag is het palmpasen en is er in de ochtend een grote processie. Ook dat is nog even nice om te zien.
Nog even aan het strand luieren en dan is het tijd om onze koffer te pakken.
Ook het afscheid nemen van onze 3 jonge vrienden valt zwaar. Ze hebben ons heel wat laten zien van Kenia en ons wegwijs gemaakt in hun leven.
Om 22.00uur komt Alex, een vriend van Davies, ons ophalen om naar het vliegveld te brengen. Om 00.50 uur vertrekt ons vliegtuig naar Holland.
Ons grote avontuur is voorbij, maar heel ons heel veel moois gebracht.
TOT WEERZIEN IN HOLLAND!